Het is November en het einde van het jaar nadert. De klok is weer terug gezet en de avonden zijn weer langer. Op de laatste zondag van november mag ik in de Gemeenteledendienst voorgaan.
Die laatste zondag begint de Adventsperiode. Dan gaan we al weer naar Kerst. Een fijne periode om naar toe te leven, voor velen, maar vast niet voor iedereen.
De laatste zondag van het (kerkelijk) jaar is dan net geweest, waarin we iedereen gedenken die ons ontvallen is. Alle geliefde mensen die er niet meer zijn, die zullen juist met Kerst gemist worden. Het wordt dan een feest met een rouwrandje. Helaas ook in mijn familie.
De Evangelie lezing is uit Mattheus 24: “Hemel en aarde gaan voorbij, maar mijn woorden blijven van kracht”. Nog niet echt in kerstsfeer, het begint bij het einde, nl dat Jezus een keer terug komt, van daar uit kunnen we beginnen bij het begin.
In feite roept de tekst op om waakzaam te zijn, maar ook te leven alsof het je laatste uur is. Geniet van het leven, maar herinner je waar het echt om gaat. De liefde, voor God, voor Jezus en voor de ander. Bij de afscheidsdienst van mijn vader mocht ik uit 1 Korintiërs 13, het stuk over de Liefde lezen, ‘… had ik de liefde niet, dan zou ik niets zijn’. Dat was de boodschap van mijn vader aan ons. Een fijne boodschap om in het leven mee verder te gaan.
Ik wens u alvast een hele fijne Adventstijd.
Gerdien Looman
