Johannes 20, 19-23
In de evangelielezing van vandaag wordt verteld hoe de leerlingen op de avond van de eerste dag van de week bij elkaar zijn. Maar er heerst geen Hallelujastemming. Het is dan wel Pasen, maar voorzichtig Pasen. Ze hadden de deuren gesloten, staat er. En dat is niet zozeer een huishoudelijke mededeling. Nee er is angst in het spel. De deuren zijn op slot. Een zelfgekozen lockdown uit angst voor de joden. De leerlingen hebben voor zelfisolatie gekozen, om zo te zeggen. Maar nu zij daar zo in een angstige stemming bij elkaar zijn komt Jezus in hun midden staan. Hij is binnengekomen in dat gesloten huis. Hoe dat gebeurt staat er niet. Wel dat het gebeurt. Jezus doorbreekt de barrières die er zijn en Hij is bij ons. Dat is de kern van Pasen. Dat Jezus in onze gesloten huizen inbreekt. Net zoals de steen is weggerold van het graf - onwaarschijnlijk maar waar. De Heer doorbreekt het isolement!
De leerlingen mogen gaan delen in het leven in al zijn volheid. In Gods nieuwe wereld. Zijn Rijk van gerechtigheid en vrede. Vrede die alle verstand te boven gaat. Maar daar blijft het niet bij. Ze worden ook bekrachtigd om er op uit te gaan. Uit hun zelfgekozen isolement te treden: ‘Ga maar. Het mag, het kan’. Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit. Mooi is dat. Pasen en Pinksteren, ze brengen ons in beweging. Je wordt uitgezonden. Je wordt gebruikt. De wereld in gestuurd. Om de vrede van Christus verder te brengen. Om ook anderen te laten delen in dat ‘leven in al zijn volheid’.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
