Viering donderdag 28 maart
WITTE DONDERDAG
EERSTE LEZING: Exodus 12, 15-20
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 11, 23-32
EVANGELIE: Johannes 13, 1-15
Jezus en zijn vrienden zijn bij elkaar voor de avondmaaltijd. Het lijkt een gezellig tafereel, maar onheil ligt op de loer. Het is hun laatste avond samen, hun laatste gezamenlijke maaltijd. Jezus weet dat hij binnenkort naar zijn hemelse Vader zal vertrekken, zijn vrienden weten dat nog niet. Daarmee raakt die laatste avond samen aan alle momenten van afscheid. Soms weet iemand dat een samenzijn de laatste keer is, maar kan of wil hij of zij dat (nog) niet kwijt. Maar al weten zijn vrienden nog van niets, Jezus neemt wel afscheid van hen, op zijn eigen manier. Samen liggen zij aan tafel, voor de laatste keer.
Tijdens de maaltijd gebeurt iets. Iets speciaals, waarmee Jezus deze avond en dit afscheid een essentiële betekenis geeft. Ineens, terwijl iedereen aan tafel ligt, staat Jezus namelijk op. Wat gaat hij nou doen? Hij legt zijn bovenkleed af, dat voor mannen een teken van aanzien en waardigheid is. Daarom zullen de beulen Jezus dit bovenkleed bij het kruis ook gewelddadig afnemen. Maar nu legt hij het zelf, omringd door zijn vrienden, af. Wat heeft dit te betekenen?
Als wij van iemand houden, dan leggen wij alles wat wij zijn en hebben, al onze liefde neer bij deze persoon. Dan willen wij alles voor de ander doen, hem of haar zelfs de wereld aan de voeten leggen. Bij God is dit niet anders en dat zien wij in de voetwassing van het Johannesevangelie. Bij Johannes zijn Jezus en God één, in Jezus ontmoeten wij niemand anders dan God zelf, de mens geworden liefde van God. Hij, die groter is dan onze wereld, komt bij Johannes vol en helemaal zelf in deze wereld. En leeft zich dus in zijn liefde helemaal uit, gaat letterlijk liefdevol door de knieën en daalt af tot in het stof. En tot alle viezigheid die aan onze voeten plakt, onze harten en gedachten rommelig maakt en onze zielen vervuilt. Dát gebeurt, als Jezus door de knieën gaat en voeten begint te wassen. Hij geeft zichzelf. Zo heeft hij ons lief.
Nu is het aan ons om Hem na te doen, om ons blijvend te laten inspireren tot zulke daden van liefde. Ook al moeten wij oude en vertrouwde gewoontes en tradities daarvoor opzij leggen, ook al kunnen anderen er aanstoot aan nemen. En ja, soms zal het ook betekenen dat wij daarvoor door de knieën moeten.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 31 maart
EERSTE PAASDAG
EERSTE LEZING: Jesaja 25, 6-9
TWEEDE LEZING: Colossenzen 3, 1-4
EVANGELIE: Johannes 20, 1-18
Al die Paasliederen die we gaan zingen barsten van voorjaarsvreugde! Jezus is opgestaan, Halleluja. Wat lezen we vandaag? ‘Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was’. Het is donker, pikkedonker. Nou ja, het eerste ochtendgloren was al zichtbaar. En toen was er ook direct actie. Het was Joden ontraden, zo niet verboden, om tijdens het nachtelijk duister op weg te zijn. In een van de rabbijnse geschriften staat letterlijk: “Wie zich voor het kraaien van de haan op weg begeeft, zijn bloed komt op zijn eigen hoofd (hij moet zelf de gevolgen daarvan dragen).” Dus hoe graag de volgelingen van Jezus ook bij zijn graf wilden zijn, ze moesten wachten tot het eerste licht zichtbaar was. Donker was het dus nog. Nog bijna helemaal donker. En donker was het allang. De droom rondom Jezus was vervlogen. De idealen waren gekruisigd en begraven. Het Rijk van God heeft zijn definitieve einde gekregen in de dood en ondergang van Jezus. We zijn overgeleverd aan de Romeinse overheersing en de zware lasten van de geestelijke leiders. Donker, uitzichtloos, geen perspectief.
Eén vrouw kan het niet schelen of ze het donker nu thuis in haar eentje meemaakt, of huilend bij zijn graf. Maria Magdalena had een leven vol donkerheid achter de rug. Geplaagd, bezeten door demonen heeft ze Jezus ontmoet en Hij heeft bij haar de duisternis verdreven. Maria Magdalena staat met haar neus op de grootste en meest revolutionaire gebeurtenis in de menselijke geschiedenis, een gebeurtenis die de wereld voorgoed zou veranderen, en ze ziet het niet. Het is nog te donker voor haar. En het wordt nog donkerder, het daglicht trekt zich volkomen terug. Nu hebben ze het lichaam van Jezus ook nog eens weggehaald uit het graf. Haar wereld was al ingestort en stort nu nog verder in. Ze licht Petrus en Johannes in. Als zij weer weg zijn, blijft Maria in al haar donkerheid bij het lege graf staan.
Uiteindelijk overwint de vreugde, de levensenergie, de gedachte dat de dood niet het laatste woord heeft. Uiteindelijk heeft die hemelse levenskracht van Jezus miljoenen mensen geïnspireerd, ook ons, tot op de dag van vandaag.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 24 maart
PALMZONDAG
EERSTE LEZING: Marcus 11, 1-11
TWEEDE LEZING: Filippenzen 2, 5-11
EVANGELIE: Marcus 14, 1-15, 47
In het evangelie van vandaag zien we Jezus we Jezus met koninklijke uitstraling. Het begint al met het feit dat hij zijn intocht doet in Jeruzalem, op een ezel, met massa’s juichende mensen om hem heen. Dat doet een gewoon mens niet! En die ezel: voor ons is dat een nederig dier, maar in Israël was dat het beest waar ook koning Salomo op reed toen hij gekroond werd.
Jezus is de koning. Zo erkennen de mensen om Hem heen Hem enthousiast. Hosanna voor de zoon van David! Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer! Ze erkennen Jezus als Koning en ze geven hem eer. Kleding leggen ze neer als een soort rode loper, takken breken ze af om enthousiast mee te zwaaien. Eer aan de koning, hun koning! Maar ja, hoe gaat de geschiedenis verder? Niet met toejuichingen, niet met een inhuldiging door allen. Nee, er volgen twistgesprekken, toenemende vijandschap. En we weten waar het op is uitgelopen: op Jezus’ kruisiging en dood. Hoe kan dat toch?
Jezus’ koningschap roept verzet op. Zou het nu anders zijn? Heb ik eigenlijk wel zin om mijn eigen leven op te geven en Hem echt de leider te laten zijn van mijn leven? Tot op zekere hoogte misschien… Maar deze koning heeft recht op álles in mijn bestaan. Mijn tijd, mijn geld, mijn plannen, mijn talenten. Het is niet níets om jezelf christen te noemen. Dan moet er iets in je buigen. Wil ik dat wel, of jij, of u? Ik hoop het!
Zo komt Jezus als koning. Hij is niet de nieuwe baas om voor te beven, nee! Hij is zachtmoedig en nederig van hart. Hem erkennen is je overgeven aan zijn liefde. Leven uit zijn dood, en met Hem opstaan in een nieuw bestaan.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 17 maart
VIJFDE ZONDAG VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING: Jeremia 31, 31-34
TWEEDE LEZING: Hebreeën 5, 1-10
EVANGELIE: Johannes 12, 20-33
Het evangelie van deze zondag gaat over het lijden, sterven en de opstanding van Jezus. Maar ook over ons. Het gaat ook over de innerlijke aanvaarding dat lijden en sterven bij ons menselijk leven horen. Dat vrijwel ieder mens door vormen van sterven heen moet om echt te leven. Iemand in een klooster zei het zo: ‘Je gaat de deur van het leven pas binnen, als je de pijn van het leven bij je binnenlaat.’ De pijn van het leven maakt je bewust van je bestaan, noteerde de Engelse schrijver Oscar Wilde. Pijn heeft dus een positieve kant. Lijden kan je dichter bij jezelf brengen, dichter bij je naaste en niet in de laatste plaats kun je dichter bij God uitkomen. De opbrengst kan zijn, dat je meer mens wordt.
Is pijn, geestelijk of lichamelijk, letterlijk vruchtbaar? Je leven verliezen – dat voelt niet prettig – om het te winnen? Een beetje sterven. Levert dat iets op? Het is een vreemde gedachte voor moderne oren. In onze maatschappij rust op lijden een taboe. Verdriet proberen we direct weg te drukken. ‘Niet huilen!’ Pillen en verdoving moeten ons zo snel mogelijk van de pijn afhelpen. Moeiten en zorgen leveren alleen maar ellende op. Dus niet over praten. Vermijden. Verdringen. Dat is te begrijpen. We hebben een aangeboren neiging om ons te onttrekken aan alle vormen van lichamelijk en psychische narigheid.
Jezus cijferde zichzelf weg. Hij stierf aan een kruis. Wat een passie voor God en voor ons!
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
40-dagentijd
Viering zondag 25 februari
TWEEDE ZONDAG VEERTIGDAGENTIJD
EERSTE LEZING: 1 Koningen 19, 9-18
TWEEDE LEZING: Petrus 1, 16-21
EVANGELIE: Marcus 9, 2-10
Vandaag zijn we met Jezus en zijn drie meest intieme vrienden op een hoge berg.
Ook al begrijp je misschien dit wonderlijke verhaal niet meteen, iedereen voelt wel aan dat hier iets belangrijks wordt verteld. De helderwitte uitstraling van Jezus die voor de ogen van de verbaasde leerlingen van gedaante verandert. De stem die uit de wolk klinkt: dit is mijn geliefde Zoon. Het is allemaal van een bijzondere lading.
Zien. Soms. Even.
Geloven is vaker niet dan wel, zien. We herkennen het verlangen van Petrus om dit bijzondere moment vast te houden. Natuurlijk, het is wat knullig, dat voorstel met die drie tenten, hij lijkt het zelf te beseffen, maar toch: je zou zo graag die momenten van zien, van inzicht en onthulling, die piekmomenten vast willen houden. Maar het geloof is geen bezit. Het is meer verlangen.
Viering woensdag 14 februari
ASWOENSDAG
Wij beginnen vandaag de veertig dagen op weg naar Pasen als mensen die als stof uit de aarde zijn ontstaan en bij de asoplegging wordt er nog aan toegevoegd ‘en tot stof zul je wederkeren’. Zo sterfelijk zijn wij als een windvleugje, een bloem die verwelkt. Wij hebben dus niets om ons op te laten voorstaan. Voor je het weet is er het einde. Waarom ons dan zo nodig laten gelden, hakken in het zand zetten en rechten opeisen, spelen met het leven van anderen alsof je heer en meester bent van het bestaan. Stof zijn wij en niet meer. Maar dat hoopje niets heeft God zijn adem ingeblazen om er een levende mens van te maken, geroepen om te leven, geroepen om leven te geven en leven te hoeden.
Wij beginnen een reis van veertig dagen op weg naar Pasen. En Jezus zelf geeft ons vandaag in het evangelie het gereedschap voor de tocht. Aalmoezen, bidden en vasten, die drie. Hij heeft ze zelf gebruikt en hij heeft ons metterdaad getoond hoe effectief ze zijn. Het gebed vormt het hart van de drie. Wij laten er ons vormen en bezielen door de Geest die ons maakt tot mensen van God. Mensen geroepen om het leven met anderen te delen, om te geven en vergeven zoals ons door God elke dag weer gegeven en vergeven wordt. Uit die vergeving leven wij en uit die vergeving putten wij om anderen leven te geven, zeventigmaal zevenmaal. En dan dat ander instrument, het vasten. Dat is meer dan een afslankcursus, tenzij wij het verstaan als een oefening om ons te bekeren van onze overdaad tot vrijgevigheid en mededeelzaamheid, maar boven al is het een middel om ons te oefenen in een innerlijke houding waar wij niet onszelf met zijn begeertes en verlangens in het midden plaatsen, maar waar wij leren leven als mensen met een zuiver hart. En zo wordt de aalmoes geen duit in het zakje, maar de gave van onszelf.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 11 februari
EERSTE LEZING: 2 Koningen 5, 1-15
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 9, 24-27
EVANGELIE: Marcus 1, 40-45
In iedere gemeenschap is wel iemand waarvan je weet: als ik hem of haar iets vertel, dan weet binnen een dag iedereen het. En als je erbij zegt dat het eigenlijk geheim is, dan gaat het nog een keer zo snel rond.
Als Jezus een man heeft genezen, dan waarschuwt hij hem ernstig om het niet verder te vertellen. Maar wat lezen we? Toen de man vertrokken was, ging hij overal breeduit rondvertellen wat er gebeurd was. Met als gevolg dat Jezus zich niet meer in de openbaarheid kan vertonen zonder lastig gevallen te worden door allerlei mensen die op hem afkomen. Het lijkt alsof Jezus niet wil dat er al te openlijk over hem gesproken wordt. Hij houdt zijn identiteit liever geheim?
We mogen blij zijn dat die anonieme man uit het evangelie zich niet helemaal aan Jezus’ opdracht heeft gehouden. Hij kon het niet voor zich houden. Hij moest het vertellen. Wat precies? Dat horen we niet. Je mag ernaar raden. Zou het soms zijn, hoe hij door de aanraking van Jezus zich plotseling een stuk beter voelde? Gezien, gekend, niet buitengesloten of afgewezen, maar erkend? Zou het soms zijn dat hij in de ontmoeting met Jezus iets van innerlijke kracht heeft gevoeld? Hij hoort er weer bij. Wat het ook geweest is, deze anonieme genezen mens betrekt jou en mij in zijn verhaal over de weg van Jezus, de levende, die het onreine rein maakt. Dat is de kracht van het evangelie.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.