WITTE DONDERDAG
EERSTE LEZING: Exodus 12, 15-20
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 11, 23-32
EVANGELIE: Johannes 13, 1-15
Jezus en zijn vrienden zijn bij elkaar voor de avondmaaltijd. Het lijkt een gezellig tafereel, maar onheil ligt op de loer. Het is hun laatste avond samen, hun laatste gezamenlijke maaltijd. Jezus weet dat hij binnenkort naar zijn hemelse Vader zal vertrekken, zijn vrienden weten dat nog niet. Daarmee raakt die laatste avond samen aan alle momenten van afscheid. Soms weet iemand dat een samenzijn de laatste keer is, maar kan of wil hij of zij dat (nog) niet kwijt. Maar al weten zijn vrienden nog van niets, Jezus neemt wel afscheid van hen, op zijn eigen manier. Samen liggen zij aan tafel, voor de laatste keer.
Tijdens de maaltijd gebeurt iets. Iets speciaals, waarmee Jezus deze avond en dit afscheid een essentiële betekenis geeft. Ineens, terwijl iedereen aan tafel ligt, staat Jezus namelijk op. Wat gaat hij nou doen? Hij legt zijn bovenkleed af, dat voor mannen een teken van aanzien en waardigheid is. Daarom zullen de beulen Jezus dit bovenkleed bij het kruis ook gewelddadig afnemen. Maar nu legt hij het zelf, omringd door zijn vrienden, af. Wat heeft dit te betekenen?
Als wij van iemand houden, dan leggen wij alles wat wij zijn en hebben, al onze liefde neer bij deze persoon. Dan willen wij alles voor de ander doen, hem of haar zelfs de wereld aan de voeten leggen. Bij God is dit niet anders en dat zien wij in de voetwassing van het Johannesevangelie. Bij Johannes zijn Jezus en God één, in Jezus ontmoeten wij niemand anders dan God zelf, de mens geworden liefde van God. Hij, die groter is dan onze wereld, komt bij Johannes vol en helemaal zelf in deze wereld. En leeft zich dus in zijn liefde helemaal uit, gaat letterlijk liefdevol door de knieën en daalt af tot in het stof. En tot alle viezigheid die aan onze voeten plakt, onze harten en gedachten rommelig maakt en onze zielen vervuilt. Dát gebeurt, als Jezus door de knieën gaat en voeten begint te wassen. Hij geeft zichzelf. Zo heeft hij ons lief.
Nu is het aan ons om Hem na te doen, om ons blijvend te laten inspireren tot zulke daden van liefde. Ook al moeten wij oude en vertrouwde gewoontes en tradities daarvoor opzij leggen, ook al kunnen anderen er aanstoot aan nemen. En ja, soms zal het ook betekenen dat wij daarvoor door de knieën moeten.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
