EERSTE LEZING: Deuteronomium 26, 5-11
TWEEDE LEZING: 2 Korintiërs 4, 5-12
EVANGELIE: Marcus 2, 23 tot 3, 6

In het evangelie van vandaag wil Jezus de Farizeeën, die hem aanspreken op het gedrag van zijn leerlingen, terugbrengen naar de zin van het sabbatsgebod. En die bestaat er – in éen zin samengevat – uit dat je op de sabbat een heleboel dingen niet hóeft. In tegenstelling tot de situatie in Egypte, waar de mensen zeven dagen per week als slaven moesten zwoegen, heb jij een dag vrij. Om tot jezelf te komen, tot God en tot de mensen om je heen. Een dag, bevrijd van alle dagelijkse lasten en verplichtingen. Een geweldig geschenk. Maar voor veel mensen blijkt het merkwaardig genoeg heel lastig om dit geschenk te aanvaarden.

Sabbat komt van een Hebreeuws werkwoord dat zoiets als “ophouden” betekent. Zeker in onze tijd weten veel mensen niet meer van ophouden. Supermarkten zijn tot ’s avonds laat open. Ook zon- en feestdagen zijn allang niet heilig meer voor onze 24-uurs economie. Anderen nemen hun werk mee naar huis. En zelfs mee op vakantie, laptop of mobieltje moet mee: de baas wil graag dat ik bereikbaar ben. En voordat we het weten zijn we ongemerkt in een psychische variant van Egypte beland, waarin je geen tijd meer neemt voor jezelf, voor de mensen om je heen. Je geestelijke leven of spiritualiteit. Maar de sabbat is er voor de mens, de mens is er niet voor de sabbat.

Waar het Jezus altijd om te doen is die innerlijke, uiteindelijke zin en betekenis. In die zoektocht verzet hij zich, heftig vaak, tegen elke vorm van starheid, formalisme en fanatisme. Maak zacht wat hard is geworden, wat is gestold zodat elke vorm van leven en levensvréugde eruit is verdwenen. De mens is er niet voor de sabbat, de mens is er niet om regels na te leven. De regels zijn er ten behoeve van de mens

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

EERSTE LEZING: Exodus 3, 1-6
TWEEDE LEZING: Romeinen 8, 12-17
EVANGELIE: Johannes 3, 1-16

Het verhaal van vandaag speelt zich af tijdens het feest van Pesach. Dit nachtelijk bezoek van Nicodemus aan zijn collega Schriftgeleerde, Jezus, verwijst zo naar al die andere nachtelijke verhalen in de Bijbel. En het wijst ook vooruit. Vooruit naar dat andere Pasen, naar de nacht waarin Jezus wordt gearresteerd en vooruit naar het sterven van Jezus, waarop het midden op de dag opeens volledig donker wordt.

Het duister van het nachtelijk bezoek van Nicodemus past bij de stemming waarin Nicodemus verkeert. Het gaat er niet om of het nacht is en donker buiten het op straat. Het gaat erom dat het nacht en donker in zijn hoofd is. Nicodemus begrijpt er niets meer van. Hij verlangt naar de morgen, maar het is nog nacht in zijn hoofd. Hij verlangt naar het licht, maar het is nog donker. Hij leeft in een wereld waarin zijn land bezet is door de Romeinen. Waarin mensen hun geloof kwijtraken door de starre orthodoxie, waarin de liefde door alle religieuze regels ver te zoeken is. Nicodemus zoekt een uitweg. En hij krijgt een uitweg van Jezus, maar wat voor een?! Hij moet opnieuw geboren worden. “Huh?”, hoor je Nicodemus denken, “Opnieuw geboren worden?” Hij begrijpt er niets van. De nacht in zijn hoofd maakt het onmogelijk. Hij ziet het niet.

Alleen wie opnieuw geboren wordt, uit water en uit Geest, kan het koninkrijk van God zien. Het gaat om overgave. Om delen. Om leven uit de Geest. Om licht ook. En ontdekken wat er echt toe doet in het leven. Dat is geen optelsom. Dat is geen rationele afweging. Dat is je laten leiden door de heilige Geest. In vuur en vlam komen te staan. Dat is liefde ervaren, ontvangen en geven. Leven in het licht en de nacht achter je laten. Het is je handen openen en brood en wijn ontvangen. Brood uit de hemel, wijn uit liefde geschonken.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

De viering van zondag 21 april is een Taizé viering; dus weinig tekst, veel zingen en stiltes.
Bob Wijnbergen en Marian ten Thij gaan voor in deze viering.

De viering begint om 10.00 uur.

WITTE DONDERDAG

EERSTE LEZING: Exodus 12, 15-20
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 11, 23-32
EVANGELIE: Johannes 13, 1-15

Jezus en zijn vrienden zijn bij elkaar voor de avondmaaltijd. Het lijkt een gezellig tafereel, maar onheil ligt op de loer. Het is hun laatste avond samen, hun laatste gezamenlijke maaltijd. Jezus weet dat hij binnenkort naar zijn hemelse Vader zal vertrekken, zijn vrienden weten dat nog niet. Daarmee raakt die laatste avond samen aan alle momenten van afscheid. Soms weet iemand dat een samenzijn de laatste keer is, maar kan of wil hij of zij dat (nog) niet kwijt. Maar al weten zijn vrienden nog van niets, Jezus neemt wel afscheid van hen, op zijn eigen manier. Samen liggen zij aan tafel, voor de laatste keer.

Tijdens de maaltijd gebeurt iets. Iets speciaals, waarmee Jezus deze avond en dit afscheid een essentiële betekenis geeft. Ineens, terwijl iedereen aan tafel ligt, staat Jezus namelijk op. Wat gaat hij nou doen? Hij legt zijn bovenkleed af, dat voor mannen een teken van aanzien en waardigheid is. Daarom zullen de beulen Jezus dit bovenkleed bij het kruis ook gewelddadig afnemen. Maar nu legt hij het zelf, omringd door zijn vrienden, af. Wat heeft dit te betekenen?

Als wij van iemand houden, dan leggen wij alles wat wij zijn en hebben, al onze liefde neer bij deze persoon. Dan willen wij alles voor de ander doen, hem of haar zelfs de wereld aan de voeten leggen. Bij God is dit niet anders en dat zien wij in de voetwassing van het Johannesevangelie. Bij Johannes zijn Jezus en God één, in Jezus ontmoeten wij niemand anders dan God zelf, de mens geworden liefde van God. Hij, die groter is dan onze wereld, komt bij Johannes vol en helemaal zelf in deze wereld. En leeft zich dus in zijn liefde helemaal uit, gaat letterlijk liefdevol door de knieën en daalt af tot in het stof. En tot alle viezigheid die aan onze voeten plakt, onze harten en gedachten rommelig maakt en onze zielen vervuilt. Dát gebeurt, als Jezus door de knieën gaat en voeten begint te wassen. Hij geeft zichzelf. Zo heeft hij ons lief.

Nu is het aan ons om Hem na te doen, om ons blijvend te laten inspireren tot zulke daden van liefde. Ook al moeten wij oude en vertrouwde gewoontes en tradities daarvoor opzij leggen, ook al kunnen anderen er aanstoot aan nemen. En ja, soms zal het ook betekenen dat wij daarvoor door de knieën moeten.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

EERSTE PAASDAG

EERSTE LEZING: Jesaja 25, 6-9
TWEEDE LEZING: Colossenzen 3, 1-4
EVANGELIE: Johannes 20, 1-18

Al die Paasliederen die we gaan zingen barsten van voorjaarsvreugde! Jezus is opgestaan, Halleluja. Wat lezen we vandaag? ‘Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was’. Het is donker, pikkedonker. Nou ja, het eerste ochtendgloren was al zichtbaar. En toen was er ook direct actie. Het was Joden ontraden, zo niet verboden, om tijdens het nachtelijk duister op weg te zijn. In een van de rabbijnse geschriften staat letterlijk: “Wie zich voor het kraaien van de haan op weg begeeft, zijn bloed komt op zijn eigen hoofd (hij moet zelf de gevolgen daarvan dragen).” Dus hoe graag de volgelingen van Jezus ook bij zijn graf wilden zijn, ze moesten wachten tot het eerste licht zichtbaar was. Donker was het dus nog. Nog bijna helemaal donker. En donker was het allang. De droom rondom Jezus was vervlogen. De idealen waren gekruisigd en begraven. Het Rijk van God heeft zijn definitieve einde gekregen in de dood en ondergang van Jezus. We zijn overgeleverd aan de Romeinse overheersing en de zware lasten van de geestelijke leiders. Donker, uitzichtloos, geen perspectief.

Eén vrouw kan het niet schelen of ze het donker nu thuis in haar eentje meemaakt, of huilend bij zijn graf. Maria Magdalena had een leven vol donkerheid achter de rug. Geplaagd, bezeten door demonen heeft ze Jezus ontmoet en Hij heeft bij haar de duisternis verdreven. Maria Magdalena staat met haar neus op de grootste en meest revolutionaire gebeurtenis in de menselijke geschiedenis, een gebeurtenis die de wereld voorgoed zou veranderen, en ze ziet het niet. Het is nog te donker voor haar. En het wordt nog donkerder, het daglicht trekt zich volkomen terug. Nu hebben ze het lichaam van Jezus ook nog eens weggehaald uit het graf. Haar wereld was al ingestort en stort nu nog verder in. Ze licht Petrus en Johannes in. Als zij weer weg zijn, blijft Maria in al haar donkerheid bij het lege graf staan.

Uiteindelijk overwint de vreugde, de levensenergie, de gedachte dat de dood niet het laatste woord heeft. Uiteindelijk heeft die hemelse levenskracht van Jezus miljoenen mensen geïnspireerd, ook ons, tot op de dag van vandaag.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

PALMZONDAG

EERSTE LEZING: Marcus 11, 1-11
TWEEDE LEZING: Filippenzen 2, 5-11
EVANGELIE: Marcus 14, 1-15, 47

In het evangelie van vandaag zien we Jezus we Jezus met koninklijke uitstraling. Het begint al met het feit dat hij zijn intocht doet in Jeruzalem, op een ezel, met massa’s juichende mensen om hem heen. Dat doet een gewoon mens niet! En die ezel: voor ons is dat een nederig dier, maar in Israël was dat het beest waar ook koning Salomo op reed toen hij gekroond werd.

Jezus is de koning. Zo erkennen de mensen om Hem heen Hem enthousiast. Hosanna voor de zoon van David! Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer! Ze erkennen Jezus als Koning en ze geven hem eer. Kleding leggen ze neer als een soort rode loper, takken breken ze af om enthousiast mee te zwaaien. Eer aan de koning, hun koning! Maar ja, hoe gaat de geschiedenis verder? Niet met toejuichingen, niet met een inhuldiging door allen. Nee, er volgen twistgesprekken, toenemende vijandschap. En we weten waar het op is uitgelopen: op Jezus’ kruisiging en dood. Hoe kan dat toch?

Jezus’ koningschap roept verzet op. Zou het nu anders zijn? Heb ik eigenlijk wel zin om mijn eigen leven op te geven en Hem echt de leider te laten zijn van mijn leven? Tot op zekere hoogte misschien… Maar deze koning heeft recht op álles in mijn bestaan. Mijn tijd, mijn geld, mijn plannen, mijn talenten. Het is niet níets om jezelf christen te noemen. Dan moet er iets in je buigen. Wil ik dat wel, of jij, of u? Ik hoop het!

Zo komt Jezus als koning. Hij is niet de nieuwe baas om voor te beven, nee! Hij is zachtmoedig en nederig van hart. Hem erkennen is je overgeven aan zijn liefde. Leven uit zijn dood, en met Hem opstaan in een nieuw bestaan.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.