De profeet Zacharia heeft een toekomstvisioen. Geen strijdwagens meer die soldaten vervoeren, geen paarden voor de oorlog, geen bogen om mensen te doden.

De woorden van Jezus vandaag zijn bemoedigend en eenvoudig. Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt. Het klinkt alsof Jezus ons bidt en smeekt om Hem alle vertrouwen te schenken. Hij weet: er is zoveel moeheid, zoveel lasten, zo weinig rust, stilte en verlichting. Mensen dragen verdriet bij zich, teleurstellingen, pijn, gemis, weinig hoop. Mensen hebben het druk, zijn altijd druk in de weer, dag aan dag. Mensen moeten zoveel, of ze willen of niet, want ze willen zoveel. Te veel soms. Veel gevoelde onrust komt ook voort uit onvrede met het eigen leven, met wat je bent, met wat je doet, met wat je eigenlijk wilt en toch niet doet.

Jezus nodigt ons uit zijn juk op te nemen en niet het juk dat de machtigen van de wereld je opleggen. Jezus’ woord eigen te maken en van Hem te leren wat leven is: je zult rust vinden voor je ziel. Bij Hem mag je zijn wie je bent en hoef je niet te zijn wat een ander of de samenleving vindt dat je moet zijn. Voor wie niet sterk is: een zwaar juk, een ondraaglijke last. Jezus is ontwapenend, wil niets van je, zegt alleen maar van zichzelf: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, Ik ben slechts jouw dienaar, dat alleen. Taal voor de eenvoudigen, niet voor de geleerden en de machtigen der aarde. Taal voor de zoekers, zoekers naar antwoorden op hun levensvragen. Taal voor gelovigen, die Gods stille nabijheid hebben ervaren.

Als Jezus in zijn eigen leven, in de crisis van het leven van de mens die rondom Hem staan, desondanks weet te bidden: Ik dank u, Vader: dan mogen wij  niet bij achterblijven en mogen ook wij bidden: Ik dank u Vader, dat er hier in onze gemeenschap zo veel geloof is. Zoveel vertrouwen in U, onder de mensen, die uw boodschap wel hebben verstaan, die weet hebben van uw liefde en van uw ontferming over mens en wereld.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

We lezen uit Johannes 14, 23-29

We leven in een tijd van een Babylonische spraakverwarring: de regering heeft geen oor voor haar burgers, iedereen leest zijn eigen krant, volgt zijn eigen favoriete zender, blog of twitteraccount en wordt voortdurend bevestigd in zijn eigen gelijk. Complot denken is niet van de lucht en langs de digitale weg worden dagelijks mensen gekruisigd. Het Eerste Testament vertelt hoe de mensen dachten God naar de kroon te kunnen steken met hun toren, maar doordat ze elkaar niet meer verstonden kwam van hun overmoedige onderneming niets terecht. Ook nu bouwen velen driftig aan hun deel van de toren, er heilig van overtuigd dat zij alleen weten hoe het project bedoeld is. Er is in deze tijd daarom dringend behoefte aan een Heilige Geest. Hoe kunnen we leren elkaars taal weer te verstaan? Pinksteren wordt vaak gezien als het spiegelverhaal van de Babylonische spraakverwarring. Plotseling, op wonderbaarlijke wijze, begrepen mensen uit verschillende windstreken en met verschillende achtergronden elkaar weer! Kortom: wat kan Pinksteren 2023 voor ons betekenen?

Misschien dit: het Woord komt tot leven, het Woord wordt voelbaar. Het Woord wordt begrijpelijk, voor iedereen verstaanbaar. Ineens raakte met Pinksteren allen zo geïnspireerd dat dit omschreven wordt als vlammend van vuur. Vervuld van de Heilige Geest gaan de mensen naar buiten en spreken ze op luide toon in vreemde talen. Mensen, afkomstig uit alle windstreken, verstaan hun woorden, horen van Gods grote daden in hun eigen taal en voelen zich aangesproken.

Pinksteren is het feest dat oproept tot herstel van de communicatie. De communicatie die al sinds de Babylonische spraakverwarring verstoord is. God laat ook met Pinksteren weten dat hij zijn verbond met de mensen trouw blijft. Hij blijft ons vragen: Waar ben je? Hoe gebruik je je tijd? Leef je alleen voor jezelf of ook voor anderen? Heb je gezocht naar zegen of ben je een zegen voor anderen geweest? Hoe beantwoord jij deze vraag? Misschien door de ontmoeting aan de gaan, de communicatie te openen met andersdenkenden, met wie je eigenlijk níets lijkt te hebben.

Wij staat vaak niet open voor de Geest van God. We zijn vaak gevangen in eenzaamheid, voelen ons alleen en niet gerespecteerd, begrepen of geliefd; zijn te hard voor anderen maar ook voor onszelf. Ik wens ons allen een zalig Pinksteren: Dat we in elkaar die Ene Geest mogen herkennen. Heilig: aanzettend tot inspiratie en eenheid.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.